یادداشت: آقای مهندس منچسترسیتی را به موفقیت می‌رساند

مربی اهل شیلی جمعه به عنوان مربی جدید آبی‌ها برگزیده شد. او هر آن‌چه برای درخشش در لیگ برتر لازم است را دارد.

از چاله به چاه! مانوئل پیگرینی به‌خوبی می‌داند مالکان سخت‌گیر، مشکلات خارج از میدان، انتقادات رسانه‌ها و انتظارات بیش از حد چگونه است. او در رئال مادرید و مالاگا با این مشکلات روبرو بوده و دقیقا می‌داند در منچسترسیتی چه چیزی انتظارش را می‌کشد.

بخشی از مطبوعات انگلیسی همین حالا او را «خارجی ول‌خرج» نام‌گذاری کرده‌اند که قهرمانی چندانی هم ندارد. اما همان رسانه‌ها از پیوستن دیوید مویس به منچستریونایتد استقبال کرده‌اند! جالب آن که این مربی اسکاتلندی هرگز جامی به دست نیاورده است. اما این مشکلی ندارد چون هرچه باشد او اهل بریتانیا است. پیگرینی؟ او اهل شیلی است. کی شده که فردی از آمریکای جنوبی مربی موفقی در لیگ برتر شود؟ تازه نام خانوادگی او ایتالیایی است. مانند مانچینی. روشن است که چه مربی بدی خواهد شد!

اما پیگرینی به این حرف‌ها کاری ندارد. این مربی اهل شیلی در دوران بازی مدافع میانی بود و سپس مربی‌ای شد با آمار فوق‌العاده در تقریبا تمامی تیم‌هایش (او چندین قهرمانی در آمریکای جنوبی کسب کرد). اکثر این تیم‌ها متوسط بودند و به این ترتیب مقایسه درصد بردهای او با مانچینی کار بیهوده‌ای است. او یک مهندس عمران تمام‌عیار است. چند مربی بریتانیایی چنین سوادی دارند؟

پیگرینی انسانی خونسرد و دوست‌داشتنی است. او با متانت کار خواهد کرد و فوتبالی را ارائه خواهد داد که به مذاق طرفداران خوش خواهد آمد. آن هم پس از آن سبک عملگرایانه‌ای که مانچینی به طرفداران تحمیل می‌کرد. ساختمان‌های زیبا باید قوی و منسجم هم باشند و آقای مهندس، ال‌اینخنیرو، تیم‌هایش را روی فونداسیون محکمی بنا می‌کند. ثبات دفاعی اجازه می‌دهد که خلاقیت جریان یابد. او علم و هنر، نیرو و زیبایی را در هم می‌آمیزد. و البته این کارش جواب هم می‌دهد.

دوران مربی گری پیگرینی
Universidad de Chile Palestino Chile Under-20 Palestino O’Higgins Universidad Catolica Palestino LDU Quito San Lorenzo River Plate Villarreal Real Madrid Malaga	1988-89 1990 1991 1991-92 1992-93 1994-96 1998 1999-00 2001-02 2002-03 2004-09 2009-10 2010-

اما رئال مادرید چطور؟ پیگرینی ۲۰۰ میلیون یورو به اصطلاح خرج کرد، و با این حال جامی نبرد. این حرفی است که منتقدان می‌زنند. اما در بهترین حالت نیمی از آن واقعیت دارد. مربی شیلیایی در وسط جنگ قدرت در سانتیاگو برنابئو مربی رئال شد و فلورنتینو پرس او را نادیده گرفت. رسانه‌های مادریدی وحشیانه به او حمله کردند و او در زمینه این که چه بازیکنی بیاید و چه بازیکنی برود قدرت اندکی داشت. این در حالی است که در تابستان ۲۰۰۹ رئال بسیار خرج کرد و کریستیانو رونالدو و کاکا را خرید، اما آرین روبن و وسلی اسنایدر برخلاف میل پیگرینی فروخته شدند.

او در مصاحبه ای با ال‌مرکوریو در سال ۲۰۱۰ گفت: «صدای من در مادرید شنیده نمی‌شد و کسی به حرف من توجهی نمی‌کرد. اگر ده گیتاریست برتر دنیا را داشته باشم اما پیانیست یا درامر نداشته باشم نمی‌توانم با ارکستر خود به جایی برسم.»

ماجرا برای پیگرینی عملا زمانی به پایان رسید که رئال در جام حذفی چهار بر صفر به آلکورکون کوچک باخت. حتی رسیدن به ۹۶ امتیاز در لالیگا (بیشترین امتیاز تاریخ رئال در لیگ تا آن هنگام) هم نتوانست نجاتش دهد. حتی این که تیمش رونالدو را برای تقریبا دو ماه نداشت و با این حال تیم درخشان پپ گواردیولا را تا آخر فصل تعقیب کرد هم فایده‌ای نداشت.

مادرید او را نادیده گرفت و او تصمیم گرفت شهرتش را در مالاگا بازسازی کند. او در این فصل تنها چند ثانیه فاصله داشت تا این که اندلسی‌ها را به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برساند. آن هم با وجود فروش‌های تابستانی (از جمله بهترین بازیکن تیم، سانتی کاسورلا)، ابهامات بر سر پرداخت نشدن پاداش بازیکنان، و رفتار پرآشوب مالکان باشگاه که دست او را در زمینه‌ اقتصادی بستند.

اما تمام این‌ها به پیگرینی پیش از ماجراجویی‌اش با منچسترسیتی کمک خواهد کرد. این مربی اهل شیلی با تجربیاتش در مادرید و مالاگا قوی‌تر از پیش شده و قاعدتا با حضور چیکی بگیریستین اسپانیایی‌زبان در نقش مدیر ورزشی باشگاه بسیار بیشتر احساس راحتی خواهد کرد. سیستم بارسلونایی بگیریستین هم‌نوا با فلسفه پیگرینی خواهد بود. اما باید در نظر داشت که بگیریستین قصد دارد سیستم ۳-۳-۴ را در تمامی سطوح منچسترسیتی جا بیندازد؛ از جوانان گرفته تا بزرگسالان.

اما این کار زمان می‌برد. پیگرینی در طول دوران مربی‌گری‌اش ۲-۴-۴ یا ۲-۲-۲-۴ را ترجیح داده است. او با این سیستم ویارئال را تبدیل به تیمی تماشایی ساخت و این تیم این شهر کوچک را به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۰۶ برد. او با فوتبالی که در ویارئال ارائه داد طعم آمریکای لاتین را با کارآمدی اروپایی ترکیب کرد. او در مالاگا از هر دو سیستم بهره برد و البته از آرایش اثربخش ۱-۳-۲-۴ هم بهره برد. در هر حال ثبات نکته کلیدی است. این مربی ۵۹ساله بعید است که بخواهد به سیستم ۳-۳-۴ روی بیاورد، مگر آن که بر این باور باشد که بازیکنانش می‌توانند در این سیستم موفق باشند. یا این که خودش بتواند آنها را در این سیستم جا بیندازد.

 

با داشتن ۱۰ گیتاریست برتر دنیا هم اگر پیانیست یا درامر نداشته باشید نمی توانید با یک ارکستر کاری کنید. - مانوئل پیگرینی درباره دوران حضور در رئال مادرید

پیگرینی از نظر تاکتیکی پیشرفتی نسبت به مانچینی حساب می‌شود. او در ویارئال، مادرید و مالاگا نشان داد که راحت می‌تواند با سیستم‌های مختلف کار کند. او هر جا که بوده تیم را از قبل بهتر ساخته. در دو بازی اخیر مقابل دورتموند، سازمان‌دهی دفاعی او بود که تیم آلمانی را خنثی کرد و اگر آن گل‌های ثانیه‌های پایانی نبود مالاگا به جای دورتموند در نیمه‌نهایی مقابل مادرید قرار می‌گرفت.

البته سابقه پیگرینی در اروپا یکی از چیزهایی است که سیتی جذبش شده؛ به‌ویژه پس از دو فصل ناامیدکننده در لیگ قهرمانان با مانچینی. این در حالی است که مهارت‌های مدیریت انسانی پیگرینی کمک خواهد کرد تیمی که هدفش بزرگی است بهترین عملکرد را داشته باشد. در مادرید بازیکنان تا پایان از او حمایت کردند. در مالاگا دوستش داشتند. در سیتی هم همین خواهد شد. اگر او قهرمانی به دست بیاورد این که بریتانیایی نیست آیا واقعا برای انگلیسی‌ها مهم خواهد بود؟

یادداشت: آقای مهندس منچسترسیتی را به موفقیت می‌رساند